Edwin van der Spek (41) heeft een nierziekte en raakt daardoor snel vermoeid. Dankzij een donornier van zijn tante is hij nog onder ons, maar hele dagen werken lukt hem niet meer. Alleen thuis zitten achter de geraniums is niks voor de geboren Lierenaar en dus is hij nu drie ochtenden in de week met veel plezier aan de slag bij Boeregoed in Naaldwijk. ,,Ik ben echt héél blij dat ik dit gevonden heb.”

Boeregoed, een sociale onderneming met de kernwaarden dichtbij, duurzaam en sociaal, viert dit jaar z’n tiende verjaardag. Het, in 2012 opgerichte initiatief begon ooit in een kleine kas aan het Woudtzicht in De Lier, op de grens met Midden-Delfland en is na een paar omzwervingen neergestreken in een veel grotere kas van OK Plant aan de Baakwoning in Naaldwijk.

Wat daar gebeurt is het nog het best te omschrijven als een zeer goed georganiseerde mierenhoop die gevormd wordt door allerlei verschillende mensen. Van oud-tuinders tot scholieren en van vrijwilligers tot cliënten van onder meer zorginstelling Ipse de Brugge, iedereen vindt bij Boeregoed een veilige plek om te zijn wie ze zijn en om te doen wat ze kunnen. 

Ook Edwin (41) vond er een plek die hem uit zijn isolement haalde. De geboren en getogen Lierenaar ervaart Boeregoed als zijn tweede familie. Via Remy Mosch, één van de oprichters, kwam hij vorig jaar in contact met Boeregoed. Mosch heeft een praktijk voor Osteopathie en acupunctuur in Schipluiden en helpt Van der Spek om meer energie te krijgen.

,,Ik ben nierpatiënt en slik daarvoor de nodige medicijnen, waardoor ik niet altijd veel energie heb”, legt Edwin uit. ,,Remy helpt me hier heel goed mee.”

Twintig jaar geleden, op 12 februari 2002, kreeg Edwin een nieuwe nier van zijn tante, het zusje van zijn moeder. ,,We leven nu allebei op één nier. Dat gaat over het algemeen heel goed, maar soms heb ik daardoor weinig energie. Dat komt vooral door de bijwerkingen van de medicijnen. Ik gebruik bijvoorbeeld prednison en dat is echt een paardenmiddel.”

De moeder van Edwin was ook nierpatiënt. Was, want ze is twee jaar geleden overleden. ,,Ik heb het waarschijnlijk van haar geërfd”, zegt de Westlander, die inmiddels alweer zeventien jaar in Den Hoorn woont. ,,Zij heeft bijna 34 jaar geleefd met een donornier, maar had de laatste veertien jaar allemaal nare bijwerkingen. Ik heb mijn nieuwe nier nu twintig jaar, dus dat baart me wel eens zorgen. Hoe lang duurt het bij mij?”

Tot drie jaar geleden had Edwin nog een voltijdsbaan van soms wel 45 uur in de week. ,,In 2019 heb ik zes keer in het ziekenhuis gelegen met diverse urineweginfecties en blaasontstekingen. Door een onderhoudsdosis antibiotica is dit nu gelukkig goed onder controle, maar onder meer omdat ik zo weinig energie heb, ben ik vorig jaar afgekeurd.”

Boeregoed bood uitkomst. ,,Daar ben ik nu drie ochtenden in de week en zorg ik samen met mijn maatje Johan voor al het fust. Ik kan niet zo goed tegen de warmte, dus in de kas gaat het niet zo goed, maar in de winkel en heen en weer rijden met het fust gaat prima. Als ik dan ‘s middags thuiskom, ga ik altijd even liggen om weer wat energie bij te tanken.”

Naast Boeregoed is Edwin ook nog actief voor de kerk in De Lier, waar hij elke week de livestream van de kerkdienst verzorgt en het kerkenblaadje rondbrengt. ,,En via mijn maatje Johan ben ik bij één van de G-teams van voetbalvereniging Honselersdijk terechtgekomen. Ze zochten chauffeurs. Ik ben daar ook EHBO‘er en help bij de trainingen. Die jongens zijn zó blij dat ik er ben, daar haal ik heel veel voldoening uit.”

Boeregoed is inmiddels zijn tweede familie geworden. ,,Ik ben daar echt in een warm bad terechtgekomen”, bekent hij. ,,Het is één grote Boeregoedfamilie. Ik ben niet zo’n ochtendmens, maar ik ga wel altijd vrolijk in de auto op weg naar Naaldwijk. Ik ben echt heel blij dat ik dit gevonden heb.”

Tientallen mensen zoals Edwin lopen er inmiddels rond bij Boeregoed. Maar ze zijn allemaal ook weer anders. Ze hebben er allemaal hun eigen redenen voor, maar het doel is hetzelfde: onder de mensen komen en in een ritme blijven. ,,We hebben bijvoorbeeld ook mensen die met pensioen gaan, maar nog heel fit zijn”, zegt Gabriëlle Mosch van Boeregoed. ,,Wat nu? denken ze dan. Hier kunnen ze andere mensen ontmoeten. Dan komen ze bijvoorbeeld drie ochtenden. Het kan hier van één tot zes dagdelen en ze kunnen van alles doen in de winkel en in de kas.”

Boeregoed gaat nu het vierde jaar in aan de Baakwoning. ,,Deze plek is twee keer zo groot als de vorige locatie waar we zaten aan de Naaldwijkseweg in ‘s-Gravenzande”, zegt Fred Mattern, die bij Boeregoed verantwoordelijk is voor de verkoop van alle producten. ,,We kunnen hier veel meer mensen over de vloer hebben en het aantal mensen in de organisatie is ook gegroeid. Er komen hier mensen met of zonder een ‘rugzakje’, dat is een hele mooie combi. Iedereen heeft zijn of haar eigen kwaliteiten en doet waar hij of zij goed in is. Voor iedereen is er hier wel een plek.” 

Mensen die in isolement zitten bijvoorbeeld, leven helemaal op bij Boeregoed, ziet Mattern. ,,Het is echt een hele leuke groep mensen bij elkaar. Zo zijn we afgelopen jaar met een samenwerking begonnen met Ipse de Brugge, voor tien mensen met een ‘rugzakje’. ,,Mensen die om wat voor reden dan ook thuis zitten, bieden we een plek”, vult Gabriëlle Mosch aan. ,,Het is vrijwillig, maar niet vrijblijvend. Je wordt wél verwacht.”

De kas is het kloppend hart van Boeregoed. Onder het glas groeien vijftien verschillende producten en wel meer dan honderd kruiden. ,,De producten die we telen, verkopen we”, legt Mattern uit. ,,Maar ook producten van kwekers en boeren uit de buurt. Wij bieden een platform voor de lokale producenten. Daarnaast hebben we ook producten van ver, zoals bananen en sinaasappels. We kregen steeds vaker van mensen te horen dat als ze naar onze winkel komen ze bepaalde producten misten. Die hebben we erbij gehaald. Van die producten weten we allemaal waar ze vandaan komen, dat is belangrijk. Ze moeten liefst zo lokaal mogelijk en  duurzaam zijn en bij de filosofie van Boeregoed passen natuurlijk.”

Mattern hoopt dat Boeregoed ooit z’n eigen broek kan ophouden, maar is nu nog afhankelijk van sponsoren. ,,We hebben een groot netwerk van bedrijven om ons heen en zijn uitgegroeid tot een begrip. We hebben echt een plek in de samenleving verworven. Zo leveren we werkfruit voor zestig bedrijven en brengen we via onze webshop producten naar onder meer Delft en Den Haag, tot aan Vlaardingen toe.”

Boeregoed heeft ook winkels bij tuincentra in Rijswijk, Voorburg en Den Haag, de zogenoemde farmshops. ,,Dat zijn onze uithangborden”, zegt Mattern. ,,De toekomst ziet er rooskleurig uit, maar zonder sponsors én onze mooie groep mensen zijn we niks.”

Nieuwe mensen zijn ook altijd welkom, stelt Gabrielle. ,Of het nou in de winkel of in de kas is, er is altijd wel iets te doen”, zegt ze. ,,Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Veel mensen kunnen vanuit Boeregoed weer verder naar een betaalde baan. Zo hebben ze geen gat in hun cv. Of het is gewoon een opstap naar hun verdere leven.”

Edwin zat in een neerwaartse spiraal. Bij Boeregoed en ook dankzij het G-voetbal bij Honselersdijk kreeg hij zijn leven weer op de rails. Wij bieden hem een plek om zichzelf te ontwikkelen. Positieve Gezondheid, dat vinden wij mooi.”